ခုလို နီ ....ညိဳ.....အံု ့မႈိင္း ေနတဲ ့......
ရင္ဘတ္ကို...တဖြားဖြား ပစ္ေပါက္...
ဟိုးအေ၀းဆီက လာတဲ ့.....မိုးစက္မႈန္မ်ား...
တာေ၀းလမ္းမေပၚ ခုန္ဆင္းသြားတာကိုၾကည္ ့ရင္း......
စျပီးလွမ္းလိုက္တဲ ့ ေျခလွမ္း .....
ဘာမွန္းေတာင္ မသိ...
ေပါ ့ပ်က္ပ်က္....ဒီေလေျပ ရဲ ့အနမ္းတစ္ခ်က္မွာ......
ငါဟာ ...ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္းအျဖစ္....ခဏ...
ေနရစ္တယ္..........
``ငါမမွားပါဘူး``
အျဖစ္အပ်က္ေတြက သာမွားသြားတာပါ.....
ကိန္းဂဏန္းေတြ လက္ညွိဳးငါ ့ကို ထိုးေတာ ့.....
...........ရယ္ေမာကာ....ငါ.......
.........ဖြင္ ့ဟေနခဲ ့တယ္........
``တေခ်ာက္ေခ်ာက္ တခ်က္ခ်က္`` ျမည္ရင္း
..ပံုမွန္လည္ပတ္ ေနရတာထက္စာရင္.....
လက္ညွိဳးေတြရဲ ့ေနာက္ကြယ္က...
``သုည `` တစ္လံုးကို ရင္ဘတ္ထဲ ဆြဲထည္ ့
တိမ္တိုက္တစ္ခ်ိဳ ့ကိုသာ .......
ေခါင္းညိမ္ ့ျပျဖစ္ခဲ ့တယ္.......
``ငါ`` ဆိုတာကလည္း.........
ေနပူထဲရပ္လုိ ့..ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို .....
ထီးျဖဴမိုးအုပ္ေပးကာ....
တစ္ေယာက္တည္း ....ညေတြမွာ ......
လင္း...လင္း...သြားခ်င္ေနတဲ ့..ေကာင္..
............................................
................................................................
...............................................
...............................................
ေမွ်ာ္လင္ ့ျခင္းနဲ ့......ေစ ့စပ္တုန္း.....
အလြမ္းေတြနဲ ့စုလ်ားရစ္ပတ္ ....ရတယ္...
ေနာက္ဆံုးေတာ ့.......
မႈန္တိမႈန္၀ါး ..အလင္းတစ္ခ်ိဳ ့သာ..
ဖန္ခြက္ထဲ ..၀င္လုိ ့ ....
ငါ ့လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္....
ပူ..ေႏြး...အံု ့..ေမႊး... စြာ...
စီးဆင္းသြားတယ္......
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment