ငါ့လက္တို႔ ၿပိဳလဲ အဲဒီအတိုင္း ပဲဆက္သြား
သြားေနသြားေန သြား အစဥ္အၿမဲပါ
အလင္းမိုက္ထဲ ေ႐ွာင္ပုန္း မင္းအရိပ္တို႔ လိုက္ဖမ္းတိုင္း ငါမရ႐ွိပဲနဲ႔ (နင္)ထြက္ေျပးဆဲ
ဟူး…..
ေျပာဖိုႀကိဳးစားလဲ အ႐ွံဳးသာျမင္ထားခဲ့
အလြမ္းမ်ားဖုံးလႊမ္းဆဲ အနမ္းေတြေျခာက္ခမ္းခဲ့
ႏွလံုးသား အတၱလွိဳင္း ခံစားေနငါေန႔တိုင္း
႐ူး…..
အနီးဆံုးမွာ ေဝးတုန္း မင္းအနားမွာေနလည္း
အခ်စ္ရဲ့အေငြ႕အသက္ တစ္စက္မွ ေမွ်ာ္လင့္မရ
အေၾကာင္းျပခ်က္မ႐ွိဘဲ… ႏွင္းပန္းတိုျပန္႔ႀကဲ
အလြမ္းေတြလားလိုေမး ငိုေႂကြးခဲ့….
႐ွံဳးနိမ့္သြားၿပီ တကယ့္အလင္းေရာင္မ႐ွိ
ညရဲ့႐ွိဳက္သံ ငါေ႐ွာင္ေနမိ….
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ နင္ခ်စ္ခဲ့ၿပီး
အနမ္းေတြမ႐ွိေတာင္ ငါမစိုးရိမ္ခဲ့
ေဝးစရာအေၾကာင္းလဲ တကယ္ငါမျမင္ႏိုင္လို႔.
ငါမင္းနဲ႔အတူ အခ်စ္လမ္းခရီး
မဆံုး႐ွံဳးႏွိဳင္ ငါေတြးခဲ့တယ္
အတၱမ႐ွိ ငါခ်စ္မိ…..
ငါ့ရဲ့ကမ္းေျခ တကယ္အလြမ္းေတြျပည့္
မင္းမ်က္ဝန္းေတြ ငါ႐ွာေနမိ…..
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ ဒီအလြမ္းရဲ့မီး
ၿငိမ္းစရာအခ်စ္မ႐ွိ တကယ္ကၽြမ္းေလာင္ၿပီး
႐ွိဳက္သံမဲ့ေအာင္ ငါငိုေနမိ…..
နင္ ေျပး အေဝး ငါ….. (ငါမုန္းလို႔မရ)
No comments:
Post a Comment