Friday, January 8, 2010

“တိတ္တိတ္ေလးပဲ ေကာင္း၏”

ငါ့ခ်စ္ၿခင္းကို မင္းၿငင္းပယ္ၿပီးေနာက္မွာ
ဒဏ္ရာေပါင္းေၿမာက္ၿမားစြာနဲ ့
ငုိေၾကြးေနတဲ့ ငါ့ႏွလံုးသားကို
ေဆြးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္နဲ ့
ေခ်ာ့ရအံုးမယ္...

ၿပင္းရွခါးသီးတဲ့ နီညိဳေရာင္အရည္တစ္ခြက္နဲ ့
နွလံုးသားကိုေခ်ာ့သိပ္
မ်က္စိႏွစ္လုံးကုိ စုံမွိတ္လိုက္တဲ့ခဏတာမွာ
ငါ့ရင္ထဲ ေနတစ္စင္းအရည္ေပ်ာ္သြားသလုိ...

သူ႕ကိုစေတြ႕ကတည္းက
သေဘာက်ခဲ့တဲ့ငါ
မလွမ္းမကမ္းမွာ ရုတ္တရက္
လွမ္းလွမ္းေတြ႕လိုက္ရရင္
ငါေငးေငးမိသြားတယ္။

ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတဲ့လမ္းက တူေပမယ္႔
ဦးတည္ရာခရီးက တစ္ျခားဆီေလ
သူ႕ဘက္က လွည့္ၾကည့္ခဲ့ရင္ေတာင္
သူလွည့္ၾကည့္တာကို သိႏိုင္ဖို႕
ငါ ရပ္ျပီး ေငးမေနခ်င္ေတာ့ဘူး။

အေဝးက ျမင္ေနရရုံ
စိတ္ထဲက ေတြးေနရရုံနဲ႕
ငါ့ႏွလုံးသားကို ေျဖသိမ္႔ရင္း
တိတ္တိတ္ေလး ေဆြးေနပါေတာ့မယ္။

No comments:

Post a Comment