ဒီလိုနဲ႔ပဲ ....
တေရြ႕ေရြ႕
အခ်ိန္ေတြ
မုန္တိုင္းႀကားက...တိုးထြက္...ပ်က္ျပဳန္း
အရက္စက္ဆံုးအေသြးအသားေတြက..
သဘာ၀က်က်
ပ်က္သုဥ္း.......
အရာထင္မယ္လို႔ မွန္းမိသမ်ွဟာ
ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ခင္မွာတင္..
အခိုးအေငြ႕အျဖစ္နဲ႔...
ဟိုးေကာင္းကင္ထက္....
မႈန္တိ မႈန္မႊား
ေပ်ာက္ဆံုး..........
ကဲ.....
ဘယ္မွာတုန္း....
ေလးနက္မႈေတြ...
ခိုင္မာမႈေတြ...
သစၥာေတြ....
ဂတိေတြ.....
ဘယ္ေရာက္သြားႀကတုန္း
ဆုေတာင္းေတြ....
ခ်စ္ျခင္းေတြ....
သံေယာဇဥ္ေတြ
ႀကင္နာမႈေတြ...
ရိုးသားမႈေတြ
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔. ပဲလား....
ရုတ္ျခည္းေျပာင္းလဲသြားႀကသလား
ေႀကာင္းက်ိဳးရွိေတြလား
ေႀကာင္းက်ိဳးမဲ႔ေတြလား...
အျပစ္ရွိလား
အျပစ္မဲ႔လား
ဒီလိုနဲ႔...
ဒီအေတြးေတြလည္း ....
ျမဴေတြမိႈင္းလို႔ ....
ဒဏ္ရာေတြေသြးအလူးလူးနဲ႔...
အႀကိမ္ႀကိမ္ပါးလွပ္လို႔.........
သူတို႔ေတြလည္း ...
ဟိုးေကာင္းကင္ထက္မွာ
အခိုးအေငြ႔အျဖစ္နဲ႔
မႈန္တီ မႈန္မႊား
ေပ်ာက္ဆံုးလို႔........
သိေအာင္ႀကိဳးစားေနႀကသူေတြရင္မွာ ....
မသိေအာင္ ဖုန္းဖိေနရတာေတြနဲ႔...
ကိုက္ခဲေနႀကလို႔.........။
No comments:
Post a Comment