ၾကယ္ေတြငိုသံၾကားတယ္
ေနမင္းရဲ႕စ်ာပနကုိ
ကမၻာေစာင့္နတ္ေတြမ်က္ကြယ္ျပဳထားလုိ႔ထင္တယ္…
ပန္းေတြငိုသံၾကားတယ္
ဥယ်ာဥ္ထဲကေရေတြကို
ေျမလႊာေတြေသာက္သုံးသြားလုိ႔ထင္တယ္…
လမင္းကသာေနသေလာက္
ငါ့ကမၻာေပၚတိမ္ေတြအိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။
ရယ္ေမာျခင္းအပုိင္းအစေတြ
ေနရာအႏွ႔ံက်ဲျပန္႔ေနတာေတာင္
မ်က္ႏွာေၾကာေတြတင္းမာေနခဲ႔။
ဒီလုိနဲ႔
တဒဂၤေတြ ဒဏ္ရာကုိယ္စီထုပ္ပုိးလုိ႔
ေသမင္းရဲ႕တက္ေခါက္သံကုိထိတ္လန္႔ေနရတယ္ ...............…
အုိ…အသင္ေလာက
သူ႔အေတြးနဲ႔သူ
အေၾကာင္းျပခ်က္ခုိင္မာစြာမွန္ကန္ၾက
ဂုဏ္ေတြရဖုိ႔အတြက္
အျပစ္ေတြကုိလကၡံယူၾက။
င့ါအေနနဲ႔
ဆန္႔က်င္ဘက္ကို၀တ္႐ံုၿပီး
ကုိယ့္အျမင္နဲ႔ကုိယ္
ေလာကႀကီးကိုၾကည့္တယ္။
မနက္ျဖန္ဆုိတာ
မေသခ်ာေသးတဲ႔ငါ့အတြက္
မေန႔ကပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ပဲ .............
No comments:
Post a Comment