ဟန္ေဆာင္ေကာင္းခဲ့တဲ့အတိတ္ေတြထဲမွာ
တိတ္တိတ္ေလးပဲေနခဲ့မယ္…
ေ၀းကြာျခင္းအသံ တစြန္းတစေၾကာင့္ေတာ့
မင္းမဖ်ားနာပါနဲ ့ကြယ္…
ဒါဟာ ေသဒဏ္လား…
ဒဏ္ရာ ရထားတဲ့ က်ားနာ တေကာင္လို
အေမွာင္ခန္း တခုထဲမွာ ခပ္မဆိတ္ေနရင္း
မင္းအေၾကာင္း ကဗ်ာတပုိဒ္ ေရးခ်င္ခဲ့တယ္…
အခန္းျပင္ပ မွာ လြင့္ပ်ံ ့ေနတဲ့
မင္းဂီတ ေတြက မွတ္မွတ္ရရ
ငါ့ကိုက်န္ဆဲတယ္…
ငါက ေသလူပါ…
သုညတလံုးလို ဘယ္ကိန္းဂဏန္းနဲ ့ေျမွာက္ေျမွာက္
တန္ဖိုး မေရာက္တဲ့ အျဖစ္ဆိုးတခုနဲ ့ေပါ့…
ဘယ္ခရီးသြားသြား ငါ့ကိုထားခဲ့ပါ
မဟုတ္ရင္ ကံၾကမၼာက မင္းကို
တိတိက်က် ရန္ပြဲဖြဲ ့လိမ့္မယ္..
ျပန္ဆံုျဖစ္ခဲ့ရင္…
အတၱေတြစီးခ်င္းထိုးေနၾကမယ့္အစား…
ငါတို ့ျဒပ္မဲ့တခုအျဖစ္ ပဲတည္ရွိေနၾကရေအာင္လားကြယ္…
ဒါဟာကဗ်ာတပုိဒ္လား…
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္..
မင္းအတြက္ေတာ့
ပီပီသသ မခါးရင္ ေတာ္ပါျပီ…။ ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment